پروانه ایرانی - Melitaea Persea
رده بندی - Taxonomy
شاخه بندپایان ( Arthropoda )
رده حشرات ( Insect )
راسته بالپولکداران ( Lepidoptera )
زیر راسته روز پرکها (پروانه ها) - Heteroneura
بالا خانواده پاپیلیونوییده ( Papilionoidae )
خانواده نیمفالیده ( Nymphalidae )
زیر خانواده نیمفالینه ( Nymphalinae )
جنس ملیتا ( Melitaea )
گونه ایرانی( persea )
نام علمی گونه: Melitaea persea (kollar 1849) i
پراکنش جهانی:
این گونه در سراسر آسیای صغیر تا افغانستان پراکندگی داشته و در ارتفاعات بالای 1500 تا 2500 متر یافت می شود.
در ایران بیشتر در ارتفاعات رشته کوه های البرز یافت می شود.
تحقیقات:
این گونه در سال 1850 در شیراز استان فارس توسط Kollar کشف و به نام ایرانی ثبت شد.
زیست شناسی:
این گونه از اوایل اردیبهشت ظاهر شده و بسته به آب و هوای منطقه گاهی تا اواسط شهریور ماه هم می توان آنها را یافت، به همین دلیل این گونه دارای چندین نسل است و در آخرین نسل رشد لارو پروانه سریع تر بوده و بعد از تغذیه از گیاهان باقیمانده تا اواخر تابستان در لابه لای صخره ها و درختان به صورت شفیره تا بهار به خواب میرود. یکی از دلایل کوچک بودن نسل های اول این پروانه در بهار به همین دلیل است، ولی در نسل های بعد بدلیل موجود بودن گیاهان کافی و البته گیاه میزبان نمونه ها کمی بزرگتر ظاهر می شوند.
پروانه بالغ را عموما در حال گرده افشانی و روی گلهای بابا آدم و خاکشیر می توان دید.
گیاه میزبان لارو این گونه از Scrophularia تغذیه می کند. نام محلی این گونه گیاهی در غرب ایران (( تشنه داری )) است که گیاهی دارویی و برای درمان ضخم به کار می رود.
در این گونه بدلیل وسعت پراکنش زیر گونه هایی نیز پدید آمده است که از لحاظ ظاهری نیز کمی متفاوت هستند.
اطلاعات بیشتر در حال بارگذاری
منبع: http://rusinsects.com/nymph/n-m-pers.htm
انتخاب زبان - Language
کاتالوگ | Catalog